6 februari 2015 De dag van vertrek

Ineens echt gigantisch kriebels in mijn buik. Het zijn dubbele kriebels. Beetje schuldgevoel dat ik alles en iedereen achter laat en ook gezonde spanning dat het nu eindelijk zover is. Sri Lanka hier I Come

Om 7.30u richting Schiphol. Het is gigantische stil op de weg, dus we zijn er zo. Afscheid nemen is altijd pijnlijk, maar ik heb het allemaal weer goed doorstaan.

Helaas op Schiphol geen bank meer kunnen vinden. Alles is ingepakt in wit folie en sneeuwvlokken en lichtjes. Heel apart kerst is toch echt wel over, maar er is zoals gewoonlijk weer een behoorlijke verbouwing en de meeste dingen zijn afgesloten. Nu maar hopen dat ik straks genoeg heb voor de 1ste start met mijn 100dollar en 200 Euro. De laatste kan ik niet inwisselen heb ik begrepen. Ik moet het dus echt even gaan doen met mijn 100 dollar.

Bij de gate duurde het zo walgelijk lang Pfffff nadat we Door het scan apparaat waren geweest....een half uur later dan gepland....moesten we voor de slurf weer een half uur wachten. Heel apart.

Eenmaal in het vliegtuig blijk ik dus leuk niet met rij 31A gigantische beenruimte te hebben, zoals het fotootje laat zien, maar er bestaat ineens een rij 30. Pfffff oké wie ben ik, ik ga een maand weg en ik laat niet mijn pret bederven. De purser verteld dat de vertraging te maken had met een technisch mankement. Pfffff oké fijn ....Wil ik dat weten? Mwah niet echt hihi

Nog even 20minuten taxiën via de Polderbaan en daar gaan we. Een super aardige Australische meneer naast me en we hebben onafgebroken van start tot landen zitten kletsen. Over hoe hij van 120 kilo naar 82 kilo is afgevallen, de resessie die niet bestaat volgens hem, Australië, Nederland, Red Light district, democratie, het klimaat, fietsen, eten etc etc. Hihi vlucht van bijna 8uur wastafel zo om.

Landen op Abu Dabi en ik heb nog 2 uur en 45 minuten de tijd om naar gate 17 te gaan. Dat hadden ze heel lief in t vliegtuig al omgeroepen. Mijn nieuwe Australische vriend heeft 5 minuten om naar gate 35 te gaan.
Ik had btw gelukkig op Schiphol mijn koffer afgegeven bij een aparte balie waar ze hem door konden labelen waardoor ik hem niet zelf van de band hoefde te halen en ook niet weer in hoefde te checken. Alles ging dus voorspoedig. Na zelf een nieuwe boardingpas te hebben gehaald en foto's te hebben gemaakt ga ik maar naar mijn gate 17. Ineens paniek....waar wastafel je. Je moet rennen naar gate 15. Uhhh nee ik moet naar gate 17...uh je moet toch naar Colombia? Uhhh ja. Nou schiet op dan. Pfffff rennen dus. Uiteraard ging 3x de controlepoort af en na bijna naakte te staan en zelfs mijn oorbellen uit te hebben gedaan, stopte dat lieve poortje eindelijk met piepen en mocht ik Door. Bij gate 15 aangekomen ging ik toch nog even heel snel om me heen kijken. Hmmm andere maatschappij en er zit volgens mij ook een afwijking in het vluchtnummmer en ik besluit dus niet in te stappen en braaf bij gate 17 bij de juiste maatschappij en vluchtnummmer te blijven zitten.

Na 10 minuten ineens paniek en moet de hele gate ruimte ontruimd worden en moeten we weer naar de centrale hal. Pfffff wat nu weer. Geen bleek idee wat en waarom dat geweest is, maar na 45 minuten mochten we weer terug. Uiteraard weer door de scan en ja hoor weer alle bellen gingen af, dus wederom gestript en al was ik weer aanbeland bij gate 17. Komt er weer iemand....je moet toch naar Colombia? Dat moet je naar een andere gate. Nou weet je ....Hier bij gate 17 staat mijn vluchtnummmer en mijn maatschappij. Ik blijf echt zitten waar ik zit.

Blij dat ik eigenwijs ben, want ik zit nu in het juiste vliegtuig. Naast me kruip een .....denken ik Hindoestaanse meneer die voor vertrek al met een pocketbijbel en een rozenkrans ging zitten bidden en dat de hele reis ook is blijven doen.

Op Sri Lanka aangekomen kwam mijn koffer redelijk snel en op naar de Immigratiedienst. Ik had braaf aaaaaalles mijn papieren omtrent mijn visum uitgeprint en ook het formulier in het vliegtuig ingevuld en tja waar verblijft umevrouw? In wel hotel? Uhhh tja dat heb ik dus niet. Ik verblijf bij vrienden vermeld ik en die wonen in Galle. Vervolgens zet ik mijn liefste glimlach op. Hihi prima ik mag door. Het is inmiddels al 4uur en ik ben er wel klaar mee. Doodmoe, dikke enkels, heet, vies en gewoon ff klaar reizen. Ik moet naar buiten lopen, want daar zou iemand staan met een bordje met mijn naam. WHAHAHAHAHAHAHAHA de schuifdeur gaat open en ik loop de volgende ruimte in en tegelijk gaan er minimaal 100 handen met een bordje omhooggevallen. WHAHAHAHAHAHAHAHA TE leuk.

Samen met de meneer waaraan ik had gevraagd....bent u Janaka? Dat is namelijk mijn contactpersoon in Sri Lanka en tevens de meneer waarbij ik verblijf. De aardige meneer antwoord. ..yes thats me.
Bij de auto aangekomen ga ik bij het rechtse portier staan. Hihi aai oeps daar zit het stuur. Zooooooveel aan de linkerkant zitten, auto's op je af te zien komen en geen stuur te hebben is echt vet raar en eng ook. Onderweg ik vragen of ik de eerste ben en hoeveel mensen er deze maand zullen zijn. Hij wist t allemaal niet. Hmmm heel apart. Volgens mij is dit Janaka helemaal niet. Iig niet de Janaka die ik moet hebben. Toch maar even opletten of hij wel richting Galle blijft rijden ;-)

Uiteindelijk is het goed gekomen en ben ik na een heeeel lange tijd aangekomen op mijn plaats van bestemming. Inmiddels is het half 8 en ga ik even kennismaken