Donderdag 12 februari 2015
Door: Jacky2015
Blijf op de hoogte en volg Jacqueline
13 Februari 2015 | Sri Lanka, Colombo
Vanmorgen terug naar mijn grote vriendin. Pfffff we gaan met een gedeelte van de meisjes zwemmen. Ik hoop dat Hitler twin op school blijft dan kan ik meteen zien hoe de meisjes echt zijn zonder terrorJapie.
Jaaaaaaa aan hoor ik heb mazzel Pfffff ze zegt dat ze meegaat. Dan heb ik dat. Maar goed eerst 2 uurtjes aan hetwelk met de hele klas en daarna naar het zwembad.
Eerst was het met een klein groep meisjes een werkboek maken met plaatjes waarin ze of de verkeerde in de rij moeten onderstrepen of hetzelfde plaatje na moesten tekenen. Ik zat nog in de flow van de enige afwijking eruithalen en bleef dus hameren dat ze het bewuste plaatje moest onderstrepen. Uiteindelijk haar hand gepakt en samen een streep onder t plaatje proberen te zetten. ZZooooooveel angst in die ogen en ze bleef maar Epa Epa zeggen. Dat betekent niet doen. Hihi dat zeg ik de heeeel eetlepels dag hier. Toen drong t tot me Door dat ik het verkeerd deed en ben ik dat zelf maar bij de feeks op gaan biechten. Pfffff is toch echt te erg dat je bang bent om een fout te maken. Pfffff sorry maar ik kan even niet anders dan zuchten om dit soort dingen.
Met een doof meisje samen zitten rekenen en dan merk je hoeveel taal en doofheid een verschil in conversatie maakt. Met taal kan je uitleggen dat datbij jou iets anders betekent dan bij ons, maar hoe doe je dat met gebaren?
Ze had werkelijk alle sommen fout gemaakt en de feeks had flink geschreeuwd en ik wilde zooooooveel graag dat ik het haar duidelijk kon maken wat ze fout deed. Ze had steeds een optel som van Bv 89 plus 36. Ze bleef ze netjes onder elkaar zetten, maar deed 9 plus 6 is 15. De 5 schreef ze op en de 10 vergat ze. Daarna dus 8 plus 3 en ze kwam weer uit op 115 ipv 125. Halverwege viel ineens het kwartje en trok ze haar Schrift terug en yessss ze snapte mijn 1tjes of 2tje die ik steeds boven het tientallenrijtje zetten. Ohhhh ze huilde bijna van geluk en kneep me aardig hard in mijn arm. Yessss mijn dag kon niet meer stuk. Zooooooveel gaaf om die blijdschap dan re zien. Voor velen zal dit voelen als een druppel op de gloeiende plaat, maar ik ben op ditbsoort momenten zoooooo blij om die druppel te MOGEN zijn.
Half 11 we mogen naar de bus. De feeks kan ineens toch niet mee en we hebben maar 5 meisjes voor de zwemles. Ik was daar al met Cathy en Mary en Anne stonden al buiten op ons te wachten. Ohhhh het zwemmen was zo leuk. Verder dan op hun buik drijven met een plankje vast en flipbewegingen met hun voeten maken hebben we ze niet gekregen, maar dat schijnt al een hele overwinning g te zijn. Meisjes terug gebracht en op naar t busstation. Ik raak al aardig ingeburgerd en weet redelijk de weg. Onderweg nog even een pot Nutella gescoord in de supermarkt. Hihi even Sarah en Roli onze chocolade junks blij maken.
Na de lunch met Sarah naar het weeshuis. Het zijn echt haar kindjes zegt ze steeds en ik heb geen idee wat ik moet verwachten. Er rijdt geen bus naartoe en we zouden een ruim half uurtje gaan lopen, maar het was zoooooo heet dat we toch Ashkar maar gevraagd hebben ons te brengen.
Zo uhum Pfffff ze heeft t proberen te beschrijven, maar het is niet te doen. We moeten ons op deze projecten eerst inschrijven en Janaka heeft ons aan moeten melden en garant voor ons staan. Zijn overheidsinstellingen namelijk en de meeste zijn privé projecten. We mogen hieruit veiligheid ook geen foto's maken.
Je komt dus binnen in een ruimte waar 50 bedjes staan. Ze zijn net aan het wakker worden. Ik heb nog nooit zo'n ongelofelijke urine lucht geroken. Aan de linkerkant stonden de baby baby's. Als in heeeel klein dus. :-(
In de 50 bedjes lagen 36 kindjes in de leeftijd van 1 en 2. Ze werden wakker en sommige kregen een fles en de rest werd losgelaten in een af gezetten stenen ruimte met een paar ballen erin en rennen en spelen en lachen dat ze deden. Echt TE lief en leuk. Sarah had me al verteld dat ze geen luier om hebben. Het verhaalmdaaromtrent is een beetje uiteenlopend en weet ik dusniet. De 1 zegt dat de leidsters ze te lang lieten rondlopen en ze luieruitslag kregen en de andere zegt dat er geen geld is om luiers en plastic broekjes te kopen. Ik denk dat de ouderwetse luier was hier het beste op zijnplaats zou zijn. Nu lopen alle kindjes in ssportbroeken en zodra ze plassen denkt iedereen Yeahhh hihi spelen en ze gaan er in slaan en glijden. Je moet dus met een noodtreinvaart een groot laken pakken op de plas gooien. Het kind optillen en aan iemand geven buiten het hek en weer rennen naar de volgende die geplast heeft. Er kwam een familie binnen met een donatie in de vorm van cake, marsmellows en banaantjes. Zooooooveel dan wordt het pas glad om op je blote voeten te lopen. Verder is het enige wat de kindjes willen om opgetild te worden en dan leggen ze meteen hun hoofdje tegen je aan en zuchten diep. Slik Pfffff hou je dan maar eens groot.Terwijl je dat met 1tjes doet staan er 9 andere kindjes onder je met uitgestrekte armpjes. Ik ben maar op de grond gaan zitten met een stuk of 9 kindjes bovenop me. De lucht ruik je op dat moment niet meer, maar bij thuiskomst is die weer veel erger. Terug in de TukTuk vroeg Sarah en Annemarieke Hoe ik het vond en ik kon t alleen maar huilend uitleggen. Pfffff maar weer even naar het strand en met zijn alle nakketsen en in het snel donker wordende Sro Lanka in de zee zwemmen. De kerst flikkeren lichtjes die je ooooveral ziet is te leuk.
We zijn als afscheid voor Sebastian gaan eten bij Crepe-ologie en daarna nog thuis nageborreld en ja hoor het is weer 1 uur als ik ga slapen. Nightie nicht. XxX
Jaaaaaaa aan hoor ik heb mazzel Pfffff ze zegt dat ze meegaat. Dan heb ik dat. Maar goed eerst 2 uurtjes aan hetwelk met de hele klas en daarna naar het zwembad.
Eerst was het met een klein groep meisjes een werkboek maken met plaatjes waarin ze of de verkeerde in de rij moeten onderstrepen of hetzelfde plaatje na moesten tekenen. Ik zat nog in de flow van de enige afwijking eruithalen en bleef dus hameren dat ze het bewuste plaatje moest onderstrepen. Uiteindelijk haar hand gepakt en samen een streep onder t plaatje proberen te zetten. ZZooooooveel angst in die ogen en ze bleef maar Epa Epa zeggen. Dat betekent niet doen. Hihi dat zeg ik de heeeel eetlepels dag hier. Toen drong t tot me Door dat ik het verkeerd deed en ben ik dat zelf maar bij de feeks op gaan biechten. Pfffff is toch echt te erg dat je bang bent om een fout te maken. Pfffff sorry maar ik kan even niet anders dan zuchten om dit soort dingen.
Met een doof meisje samen zitten rekenen en dan merk je hoeveel taal en doofheid een verschil in conversatie maakt. Met taal kan je uitleggen dat datbij jou iets anders betekent dan bij ons, maar hoe doe je dat met gebaren?
Ze had werkelijk alle sommen fout gemaakt en de feeks had flink geschreeuwd en ik wilde zooooooveel graag dat ik het haar duidelijk kon maken wat ze fout deed. Ze had steeds een optel som van Bv 89 plus 36. Ze bleef ze netjes onder elkaar zetten, maar deed 9 plus 6 is 15. De 5 schreef ze op en de 10 vergat ze. Daarna dus 8 plus 3 en ze kwam weer uit op 115 ipv 125. Halverwege viel ineens het kwartje en trok ze haar Schrift terug en yessss ze snapte mijn 1tjes of 2tje die ik steeds boven het tientallenrijtje zetten. Ohhhh ze huilde bijna van geluk en kneep me aardig hard in mijn arm. Yessss mijn dag kon niet meer stuk. Zooooooveel gaaf om die blijdschap dan re zien. Voor velen zal dit voelen als een druppel op de gloeiende plaat, maar ik ben op ditbsoort momenten zoooooo blij om die druppel te MOGEN zijn.
Half 11 we mogen naar de bus. De feeks kan ineens toch niet mee en we hebben maar 5 meisjes voor de zwemles. Ik was daar al met Cathy en Mary en Anne stonden al buiten op ons te wachten. Ohhhh het zwemmen was zo leuk. Verder dan op hun buik drijven met een plankje vast en flipbewegingen met hun voeten maken hebben we ze niet gekregen, maar dat schijnt al een hele overwinning g te zijn. Meisjes terug gebracht en op naar t busstation. Ik raak al aardig ingeburgerd en weet redelijk de weg. Onderweg nog even een pot Nutella gescoord in de supermarkt. Hihi even Sarah en Roli onze chocolade junks blij maken.
Na de lunch met Sarah naar het weeshuis. Het zijn echt haar kindjes zegt ze steeds en ik heb geen idee wat ik moet verwachten. Er rijdt geen bus naartoe en we zouden een ruim half uurtje gaan lopen, maar het was zoooooo heet dat we toch Ashkar maar gevraagd hebben ons te brengen.
Zo uhum Pfffff ze heeft t proberen te beschrijven, maar het is niet te doen. We moeten ons op deze projecten eerst inschrijven en Janaka heeft ons aan moeten melden en garant voor ons staan. Zijn overheidsinstellingen namelijk en de meeste zijn privé projecten. We mogen hieruit veiligheid ook geen foto's maken.
Je komt dus binnen in een ruimte waar 50 bedjes staan. Ze zijn net aan het wakker worden. Ik heb nog nooit zo'n ongelofelijke urine lucht geroken. Aan de linkerkant stonden de baby baby's. Als in heeeel klein dus. :-(
In de 50 bedjes lagen 36 kindjes in de leeftijd van 1 en 2. Ze werden wakker en sommige kregen een fles en de rest werd losgelaten in een af gezetten stenen ruimte met een paar ballen erin en rennen en spelen en lachen dat ze deden. Echt TE lief en leuk. Sarah had me al verteld dat ze geen luier om hebben. Het verhaalmdaaromtrent is een beetje uiteenlopend en weet ik dusniet. De 1 zegt dat de leidsters ze te lang lieten rondlopen en ze luieruitslag kregen en de andere zegt dat er geen geld is om luiers en plastic broekjes te kopen. Ik denk dat de ouderwetse luier was hier het beste op zijnplaats zou zijn. Nu lopen alle kindjes in ssportbroeken en zodra ze plassen denkt iedereen Yeahhh hihi spelen en ze gaan er in slaan en glijden. Je moet dus met een noodtreinvaart een groot laken pakken op de plas gooien. Het kind optillen en aan iemand geven buiten het hek en weer rennen naar de volgende die geplast heeft. Er kwam een familie binnen met een donatie in de vorm van cake, marsmellows en banaantjes. Zooooooveel dan wordt het pas glad om op je blote voeten te lopen. Verder is het enige wat de kindjes willen om opgetild te worden en dan leggen ze meteen hun hoofdje tegen je aan en zuchten diep. Slik Pfffff hou je dan maar eens groot.Terwijl je dat met 1tjes doet staan er 9 andere kindjes onder je met uitgestrekte armpjes. Ik ben maar op de grond gaan zitten met een stuk of 9 kindjes bovenop me. De lucht ruik je op dat moment niet meer, maar bij thuiskomst is die weer veel erger. Terug in de TukTuk vroeg Sarah en Annemarieke Hoe ik het vond en ik kon t alleen maar huilend uitleggen. Pfffff maar weer even naar het strand en met zijn alle nakketsen en in het snel donker wordende Sro Lanka in de zee zwemmen. De kerst flikkeren lichtjes die je ooooveral ziet is te leuk.
We zijn als afscheid voor Sebastian gaan eten bij Crepe-ologie en daarna nog thuis nageborreld en ja hoor het is weer 1 uur als ik ga slapen. Nightie nicht. XxX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
