Vrijdag 13 februari 2015

Na wederom flink te hebben zitten ontbijten. Zijn we naar de Senegal Girls gegaan. Vandaag 2x zelfs. Hier zitten meisjes van ik geloof 15 tot 18. Ze hebben allemaal hun eigen achtergrond en ik heb geen idee wat ik kan verwachten. Annemarieke en ik zouden ze Engels gaan geven. Er is geen Engelse leraar en deze les is ook het enige dat ze krijgen. Verder zijn ze daargewoon in dat gebouw en mogen ze doen wat ze willen. Tussen haakjes want alles zit wel op slot.

Shesami blijkt het enige meisje te zijn die goed Engels spreekt. Verder zitten er 3 meisjes tussen die dislectisch zijn, dus het schrijven op het bord valt best tegen. Spelenderwijs dan maar en veel praten. Sommige meisjes willen echt iets leren en anderen vragen al na een half uur of we aub een spelletje gaan doen of dat ze mogen tekenen. 3 uur volhouden is nu ook best erg lang. Uiteindelijk zijn het 3 super leuke uren geweest en als ik al dacht dat die kleintjes gisteren puppieoogies op konden zetten...... Poeh deze kunnen het ook. Als zo'n 15 jarig meisje je met een scheel hoofd aankijkt en zegt.....please taken me home dan weet je ook even niet hoe je moet reageren.

Later die les kan Nathasha erbij zitten. Zij spreekt ook heel goed Engels. Ze heeft altijd op een Internationale school gezeten. Haar vader is helaas overleden en daarom heeft het gerecht haar in dit weeshuis geplaatst. Ze hoopt dat ze deze maand naar huis mag. Haar moeder wil en kan voor haar zorgen en ik vind dat dus ook een hele rare regel en ook heel verdrietig om allemaal te horen. Pfffff wederom blij dat mijn wiegje..... Ja sorry ik blijf het denken en vinden. We moeten allemaal blijer zijn met wat wee wel hebben ipv mopperen op de dingen die we niet hebben. We hebben echt veel meer wel dan niet. Ik vind dat de overheid ipv dienstplicht iets in moet stellen dat je als je een jaar of 16 bent dat je dan ergens iets in de ontwikkelingshulp moet doen. Al is het alleen maar om te zien dat je eigenlijk harstikke verwend bent. Misschien waarderen ze alles en iedereen dan iets meer.
Van een paar meisjes een super lieve brief gekregen en in 1 stond of ik de volgende keer aub toffees mee wilde nemen.

Na de lunch gingen we al terug en heb ik aan Ashkar gevraagd of hij bij de supermarkt kon stoppen. De grootste bak toffees gekocht die er was en terug naar de meisjes. Haha inderdaad ik kan die oogjes nog niet weerstaan. Ze waren net zo hebberig als hele kleine kinderen en de bak had ik willen bewaren als prijs bij de spelletjes aan het eind, maar helaas hij was binnen 1 minuut leeg. Verder hebben we yogales gegeven en daarna stomme spelletjes met doorgeven van ballonnen. Gewoon 2 rijen en dan een ballon van achter naar voor en de voorste rent naar achteren en wie er dan als 1ste op de eindstreep is. Oeps ze werden een beetje TE enthousiast en ze waren zooooooveel luidruchtig dat het hoofd van het weeshuis kwam kijken en aardig boos werd. De meiden hebben zooooooveel energie dat het gewoon niet anders kan dan uit je dak gaan als er eindelijk iets gedaan word. Ik heb ze trouwens wel vuilniszakken zien smelten met kaarsen. Geen idee wat dat wordt, maar overal waar ik kom wordt wel iets gemaakt en geborduurd. Het zal dus vast iets zijn dat ze kunnen verkopen.

Gisteren is er een meisje weggelopen. Het hek zit op slot, maar ze zijn slim genoeg. Dit is de reden dat we nu ook niet buiten mogen gymen oid. Ik hoop dat ze gevonden wordt, maar ze schijnt misbruikt te zijn en in een loverboy circuit te hebben gezeten, dus de meisjes zelf zeggen al dat ze haar nooit meer terug zien. Slik Pfffff Hoe moet ik dit nu weer zien en wegstoppen.

Pure wilde mijn Blog op hun site plaatsen en vroegen of ik een foto had. I, dus nu mijn fototoestel meegenomen en alle meisje s bleven vragen van please teacher take my picture. Toen ik daarna tegen 1 meisje zei dat ze nu beroemd zou worden omdat ik haar op t Internet zou zetten, verschoot ze van kleur. Pfffff handige Harry weer, ik weet toch dat dit allemaal beschadigde meisjes zijn dan had ik deze reactie toch kunne verwachten. De meeste zijn allemaal bang om gevonden te worden. Aai hier had ik me dus beter over in moeten lezen. Ik heb ze beloofd dat ik niets met de foto's ga doen en bij dezen zalig ze dus ook nergens plaatsen.

Met zijn allen na het werk weer even naar het strand om uit te waaien. De zo'n is hier vanaf een uur of 16.00 steeds weg maar de temperatuur is perfect en de zee is ook zalig en het kijken vanaf de zee naar alle kerstlichtjes die aan gaan blijft TE leuk.

Na het avondeten kwam Janaka bij ons zitten en hebben we allemaal 80.000 vragen afgevuurd over het weeshuis en de meisjes. Poeh heftig wat hij allemaal al geprobeerd heeft. Ik zal daar later nog wel eens over uitwijden.
Inmiddels was het al 22.00uur en was Sarah haar speech aan de beurt. Janaka had weer een geweldig verhaal en Sarah deed daarna huilend haar verhaal over hoe moeilijk haar laatste dag in het weeshuis was. Ik wist dat ze het moeilijk zou krijgen en daarom waren Annemarieke en ik haar op gaan halen om 1 uur zodat we haar meteen even konden steunen. Pfffff Uhhh ja Iig een poging tot. Gisteren had ik natuurlijk al gehuild, vanmorgen bij de meisjes had ik al gehuild en nu begon Sarah te huilen toen ze de laatste keer het hek achter haar dicht moest trekken en hebben we maar even samen gehuild.

Na alle speeches gingen ze met een groepje naar de Blue Banaan, maar de pijn in mijn bil/been is met de dag een beetje erger en ik denk dat ik maar beter naar mijn bedje kan ipv te gaan dansen.

Slaap lekker allemaal. XxX