Maandag 9 februari 2015

Yeahhh vandaag is het zover....mijn 1ste keer naar een project. Ik ga vanmorgen met Sarah naar te daycare center forum streetchildren. Dat houdt in dat er van de meeste kinderen, paps in de gevangenis zit en mams werkzaam is in de prostitutie. Zo heb ikme Iig laten vertellen.

We hebben besloten dat we erheen gingen met de bus. Ow ik bedenk me meteen dat ik het Annemarie nog even aan moet laten passen dat het dus geen geregeld vervoer is naar de projecten. Je moet zelf of een Tuk Tuk regelen of uitzoeken hoe je met de lokale bus moet. Is net zo'n feest als op de Dominicaanse met 36 man in een VW transporteren te zitten. Hihi. Ik vind het weer helemaal leuk, maar met die hitte weet ik nu wel weer even hoe een sardientje in een blikje zich voelt. Sarah was alleen nog maar met de Tuk Tuk erheen geweest en onze diva Sebastiaan heeft uiteraard nog nooit opgelet hihi. Na toch ietwat lichtelijk verdwaald te zijn heeft Sarah Janaka gebeld en hij heeft ons er via de telefoon naartoe geloosd. Eind goed al goed en ach hihi als alles vlekkeloos gaat vind ik het toch saai.

Kindjes zijn tussen de 2 en 4 jaar en spreken geen woord Engels en dan is het best wel even puzzelen Hoe je dat aan gaat pakken. Er was 1 jongetje dat altijd heeeel stil in een hoekje zit en daar lag uiteraard mijn grootste uitdaging. Ik moest en zou hem mee laten doen voor het einde van de morgen. Sarah was verbaasd dat het me binnen een half uur gelukt was en ik best trots op mezelf :-) De rest van de ochtend heeft hij een smile van oor tot oor meegedaan. Bij het weggaan was het zelfs zwaaien en 4x bye bye roepen. Hmmm mijn 1ste ochtend kon niet fijner voelen. Uiteraard was niet alles even vlekkeloos. Er was een een aaaaardige pittige tante van 35 jaar. Poeh dat viel ff tegen. Ze trok alles uit iedereen zijn handen, ging bovenop tafels staan en zitten en dat werdnog toegelaten ook. Helaas niet bij mij dan wordt ze maar even boos op me, wat ze dus ook overduidelijk de hele ochtend vol heeft gehouden. De andere vrijwilligers kregen ook geen enkel lachje, maar dat komt vast goed. Buiten hun moeilijke thuissituatie is nu ook plots hun vaste juf weggevallen. De juf heeft deze week te horen gekregen dat ze kanker heeft met flinke uitzaaiingen en dat ze blij moet zijn als ze deze week nog gaat redden. Pfffff slik wat is het leven soms raar en vooral gemeen.

De meisjes die nu helpen zijn rond de 16 jaar en willen heel graag hun geld verdienen Door kleding te maken. Sarah heeft een I zamelingsactie op haar FB gehouden en binnen 2 4uur had ze €500,- bij elkaar en wordt er nu een goede industrie machine en diverse toebehoren gekocht. Gelukkig weet de juf die gaat overlijden dit nu ook nog en het had niet beter terecht kunnen komen. Poeh het is wel een roller coaster van blij naar verdrietig hier, maar daar had ik me redelijk op voorbereid en tot nu heeft de blijdschap de overhand.

De kinderen werden een uur te laat opgehaald, maar we wilde dat meisje van iets van 15 of 16 niet met al die kleintjes achterlaten. We waren veeeeeeel te laat thuis dus even snel lunchen en spullen pakken om naar de Yosimity Community center te gaan. Ik ging samen met Roli en we zouden gaan sporten met de kinderen. Het nadeel is wel dat je nooit van tevoren weet hoeveel en hoe oud ze zijn. Er kwamen alleen maar jongetjes en de leeftijd was geen 12 tot 16, maar allemaal rond de 9 aan 10 jaar. Een paar spraken er redelijk goed Engels en spelenderwijs zijn we aan de slagroom hegaan met tellen en de dagen van de week. Verder hebben we Uhhh Roli en de jongens draken, kikkers, bloemen etc gevouwen. Hihi kom ik aan. Ik kan alleen een vliegtuig en zo'n Hoe noem je dat.....waar de cijfers inzet en daaronder een tekstje. Was super goed voor het tellen. Hihi dus niet een hoogstaand origami, maar ik trok veel bijkijks met mijn tellen. Binnen ook nog een klein beetje gevoetbald met een lummel in het midden en 4 op een rij gespeeld. Comple